Week 4
Blijf op de hoogte en volg Maaike
05 Maart 2016 | Namibië, Swakopmund
Vrijdagmiddag om 11.00 uur..
Wow. Ik zit nu als vervangend docent in een les Afrikaans. Het is een achterlijk grote klas, met grote jongens en grote meiden en ik moet hier op de boel passen. De docent had namelijk een afspraak in Windhoek.
Ze moeten iets lezen maar het gedeelte lezen zonder praten snappen ze niet helemaal. Dus ik moet streng zijn. Ik verhef heldhaftig mijn stem en roep: ‘what part of quiet did you not understand! You have to read without talking!’ Oke, het werkte even maar nu praat iedereen weer. Dus ik zet mijn ‘resting bitch face’ op. Oke dit werkt. Oke oke oke. Ennnn het wordt weer rumoeriger. Pffff ik ben echt blij dat ik voor het dansvak heb gekozen en niet voor geschiedenis, Nederlands of aardrijkskunde. Hoe houden die docenten dat vol? En dan is het in ons koudje landje nog 10 keer erger dan de leerlingen hier.
Over 20 minuten gaat de bel. Maar toch irritant dat ze praten. En een paar gaan irritante vragen stellen. Of ik een 'wave' kan laten zien. Oke negeer modus. Oh mijn god hoe krijg ik deze klas stil?!
Ik denk terug aan mijn eigen tijd op de middelbare school. Wat waren wij toch een afschuwelijke klas. Nooit opletten, het leven van de leraar zuur maken, elkaar pesten.. echt beschamend.
Zal ik ze toe spreken… ‘ohh dus jullie willen straatveger worden? of, kassière. Oh nee kauwgom schrobber lijkt me meer iets voor jullie.’ Als leerlingen in de toekomst zouden kijken, zouden ze heel wat anders in de les staan. Dan zouden ze hun best doen, en geen spijt krijgen van wat ze niet hebben gedaan.
Gelukkig waren de klassen daarna wel stil. En is mijn Grade 9 klas ook een rustige klas :)
Tot zover mijn speech.
Deze week…. Was eigenlijk een beetje hetzelfde als vorige week. Mijn Grade 9’s waren op excursie dus ik hoefde geen les te geven, Danee wel. Op woensdag en donderdag waren we een dagje vrij.
Donderdag werden we opgehaald door Carmen en door een vrouw genaamd Lore. Lore is de eigenaar van een aantal kindergartens in Swakopmund. We zouden er 4 gaan bezoeken voor ons afstudeerproject. De eerste 2 waren in Mondesa, de ‘goede buurt’ van de donkere wijk, waar ik al over vertelde. En de laatste 2 waren in DRC, de echte sloppenwijk.
Lore vertelde dat ze een aantal plekken op had gekocht en daar een huisje had neergezet waar de docent van de kindergarten kon wonen en daarnaast een plek waar de kindergarten was. Stel je een peuterspeelzaal voor, maar dan de ruimte waar ze de spullen opslaan. Zo ‘groot’ is het. Ze kunnen maar een bepaald aantal kinderen toelaten, maar meestal zit er het dubbele aantal kinderen. In de eerste 2 waren de muren mooie geverfd en stonden er leuke poppetjes als Dora op en een paar geschilderde bloemen. Binnen stonden gekleurde tafeltjes en stoeltjes en hingen er prenten aan de muur zoals het alfabet, een paar woorden en een paar cijfers. 1 docent was gekwalificeerd en er was een andere die een beetje op de kinderen paste. Hier leek het erop alsof ze nog wat leerden. Er was ook een plekje buiten om te spelen en er was een fatsoenlijke wc voor de kinderen.
De 2 in DRC, de echte sloppenwijk, zagen er echt niet uit. Tussen alle hutjes kon je het niet eens herkennen. Aan de buitenkant waren er een paar bloemen op geschilderd maar het leek wel een schuur waar je je fietsen in zet. Ze konden maar 15 kinderen aannemen, maar er zaten wel 30 kinderen in dat hok. En eigenlijk waren ze niks aan het doen. In de eerste kindergarten hadden ze nog een lijst opgehangen met wat ze die dag gingen doen, zodat er wel structuur in zat. Maar hier was dat totaal niet zo. Wel waren de kinderen super vrolijk en als ze buiten waren gingen ze vanzelf dansen. En dan spreek ik over kinderen van nauwelijks 3 jaar. Er waren ook kinderen bij die nog jonger waren. De ouders dumpen ze om 5 uur ’s ochtends en halen ze ’s avonds om 8 uur weer op. Dus de hele zorg wordt overgedragen aan de hulpmoeders in de kindergartens. In DRC is er geen enkele gekwalificeerde docent aan het werk. Ook hebben de kinderen hun rust tijd in datzelfde hok, gewoon op de grond in het zand.
De laatste kindergarten in DRC was nog erger. Er waren 2 ruimtes, maar ook zoiets als een schuur, misschien wel kleiner. En daar zaten wel 40 kinderen op elkaar geplet. Je kreeg de deur niet eens open. Er was geen wc, maar een chemisch toilet, als de kinderen daar op moesten zouden ze er doorheen vallen. Dus moesten ze op een emmer zitten in de buitenlucht. Het stonk er verschrikkelijk.
Ook betaald 10 procent van de ouders hier maar, de rest dropt hun kind en gaat daarna weg om te werken of iets anders. Ze hoeven hier maar 1 dollar per dag te betalen maar dat kunnen de meeste ouders niet eens. Ook moeten veel mensen hier 15 kilometer naar de stad lopen om te gaan werken.
Ook zijn er hier van die laffe mensen die zelf een mooi huis hebben gebouwd, maar dan een golfplaten hutje naast hun huis zetten en die verhuren voor 500 dollar per maand, zonder gas licht of water.
Lore vertelde ook dat sommige hutjes niet eens een wc hebben. Ze graven daar een gat en doen hun ding, waarna ze het weer dichtmaken. HierHierdoor komen er ratten, maar geen geld = geen eten = ze eten gewoon de ratten op. Maar ze eten ook gerust honden en katten.
Het is hier best wel een corrupte boel. Gelukkig zijn er mensen zoals Lore die daar iets aan proberen te doen!
Zaterdag!
Vandaag was echt een super leuke dag! We werden in de ochtend opgehaald door Carmen en Johann om flamingo’s te gaan bekijken in Walvisbaai. Dat is ongeveer een half uurtje rijden vanaf Swakopmund. Het is een weg met aan de ene kant duinen en aan de andere kant zee, echt heel erg mooi. Het deed me ook denken aan Fuerteventura, met al dat zand. We reden door Walvisbaai heen richting de kust, waar we stopten op een soort boulevard. Daar waren echt enorm veel flamingo’s! Het water stond heel laag waardoor ze daar aan het chillen waren. Wij snel foto’s maken, voordat ze wegvlogen. Aan de kant van de stoep lagen ook allemaal veertjes van de flamingo’s, witte met een roze punt. Daar heb ik er een paar van mee gejat haha.
Die flamingo's zijn echt hilarisch. Ze staan als een stel huisvrouwen in de fitness the joggen op de plek in het water. Of ze staan op 1 been te chillen in het zonnetje.
Daarna zijn we een stukje doorgereden waar nog meer flamingo’s stonden, maar nu ook een kleiner soort die helemaal roze waren, zo schattig! Baie mooi!
We reden door langs een zoutmijn, waar allemaal verschillende poelen met gekleurd water en zout lagen. Het leken net kristallen, zo schitterden ze in de zon.
Na ongeveer 300 foto’s gemaakt te hebben, zijn we bij de haven iets gaan eten. Super gezellige plek, je kan daar ook op een catamaran varen en andere excursies maken. Ook was er een leuk souvenirwinkeltje waar we wat dingetjes gekocht hebben.
Hierna zijn we naar het huis van een vriendin van Carmen geweest, die tussen Swakopmund en Walvisbaai woont. Er staan daar aan de kust allemaal enorm mooie huizen, en deze deed voldeed daar ook aan! Wooooow wat een prachtig huis! Super strak design, de vloer was van bamboe, ze hadden een tafel van 4 meter met 12 stoelen eraan voor een gigantische dinnerparty, 2 keukens, 3 kamers met een gastenverblijf erbij (slaapkamer, keuken, badkamer), in elke kamer stond een mega groot ligbad en een douche, overal waren grote ramen zodat je een prachtig uitzicht had, een zwembad en je achtertuin is het strand en de zee. Wat een droomhuis!
Hier hebben we even wat gedronken en daarna zijn we de duinen op geweest, waar we een ongelofelijk uitzicht hadden (zie foto’s!).
Morgen hebben we lekker niks, dus we weten nog niet wat we gaan doen. Er is in ieder geval genoeg te doen hier, excursies, dagje strand, er is nog een zwembad waar we heen kunnen..
Nou, mijn dagen zijn sowieso niet saai!
Meer is er niet meer te vertellen! Zal ik een klein geheimpje verklappen? Het heeft iets te maken met paasvakantie en Kaapstad.. Meer de volgende keer!
Kusjes Maaike
Wow. Ik zit nu als vervangend docent in een les Afrikaans. Het is een achterlijk grote klas, met grote jongens en grote meiden en ik moet hier op de boel passen. De docent had namelijk een afspraak in Windhoek.
Ze moeten iets lezen maar het gedeelte lezen zonder praten snappen ze niet helemaal. Dus ik moet streng zijn. Ik verhef heldhaftig mijn stem en roep: ‘what part of quiet did you not understand! You have to read without talking!’ Oke, het werkte even maar nu praat iedereen weer. Dus ik zet mijn ‘resting bitch face’ op. Oke dit werkt. Oke oke oke. Ennnn het wordt weer rumoeriger. Pffff ik ben echt blij dat ik voor het dansvak heb gekozen en niet voor geschiedenis, Nederlands of aardrijkskunde. Hoe houden die docenten dat vol? En dan is het in ons koudje landje nog 10 keer erger dan de leerlingen hier.
Over 20 minuten gaat de bel. Maar toch irritant dat ze praten. En een paar gaan irritante vragen stellen. Of ik een 'wave' kan laten zien. Oke negeer modus. Oh mijn god hoe krijg ik deze klas stil?!
Ik denk terug aan mijn eigen tijd op de middelbare school. Wat waren wij toch een afschuwelijke klas. Nooit opletten, het leven van de leraar zuur maken, elkaar pesten.. echt beschamend.
Zal ik ze toe spreken… ‘ohh dus jullie willen straatveger worden? of, kassière. Oh nee kauwgom schrobber lijkt me meer iets voor jullie.’ Als leerlingen in de toekomst zouden kijken, zouden ze heel wat anders in de les staan. Dan zouden ze hun best doen, en geen spijt krijgen van wat ze niet hebben gedaan.
Gelukkig waren de klassen daarna wel stil. En is mijn Grade 9 klas ook een rustige klas :)
Tot zover mijn speech.
Deze week…. Was eigenlijk een beetje hetzelfde als vorige week. Mijn Grade 9’s waren op excursie dus ik hoefde geen les te geven, Danee wel. Op woensdag en donderdag waren we een dagje vrij.
Donderdag werden we opgehaald door Carmen en door een vrouw genaamd Lore. Lore is de eigenaar van een aantal kindergartens in Swakopmund. We zouden er 4 gaan bezoeken voor ons afstudeerproject. De eerste 2 waren in Mondesa, de ‘goede buurt’ van de donkere wijk, waar ik al over vertelde. En de laatste 2 waren in DRC, de echte sloppenwijk.
Lore vertelde dat ze een aantal plekken op had gekocht en daar een huisje had neergezet waar de docent van de kindergarten kon wonen en daarnaast een plek waar de kindergarten was. Stel je een peuterspeelzaal voor, maar dan de ruimte waar ze de spullen opslaan. Zo ‘groot’ is het. Ze kunnen maar een bepaald aantal kinderen toelaten, maar meestal zit er het dubbele aantal kinderen. In de eerste 2 waren de muren mooie geverfd en stonden er leuke poppetjes als Dora op en een paar geschilderde bloemen. Binnen stonden gekleurde tafeltjes en stoeltjes en hingen er prenten aan de muur zoals het alfabet, een paar woorden en een paar cijfers. 1 docent was gekwalificeerd en er was een andere die een beetje op de kinderen paste. Hier leek het erop alsof ze nog wat leerden. Er was ook een plekje buiten om te spelen en er was een fatsoenlijke wc voor de kinderen.
De 2 in DRC, de echte sloppenwijk, zagen er echt niet uit. Tussen alle hutjes kon je het niet eens herkennen. Aan de buitenkant waren er een paar bloemen op geschilderd maar het leek wel een schuur waar je je fietsen in zet. Ze konden maar 15 kinderen aannemen, maar er zaten wel 30 kinderen in dat hok. En eigenlijk waren ze niks aan het doen. In de eerste kindergarten hadden ze nog een lijst opgehangen met wat ze die dag gingen doen, zodat er wel structuur in zat. Maar hier was dat totaal niet zo. Wel waren de kinderen super vrolijk en als ze buiten waren gingen ze vanzelf dansen. En dan spreek ik over kinderen van nauwelijks 3 jaar. Er waren ook kinderen bij die nog jonger waren. De ouders dumpen ze om 5 uur ’s ochtends en halen ze ’s avonds om 8 uur weer op. Dus de hele zorg wordt overgedragen aan de hulpmoeders in de kindergartens. In DRC is er geen enkele gekwalificeerde docent aan het werk. Ook hebben de kinderen hun rust tijd in datzelfde hok, gewoon op de grond in het zand.
De laatste kindergarten in DRC was nog erger. Er waren 2 ruimtes, maar ook zoiets als een schuur, misschien wel kleiner. En daar zaten wel 40 kinderen op elkaar geplet. Je kreeg de deur niet eens open. Er was geen wc, maar een chemisch toilet, als de kinderen daar op moesten zouden ze er doorheen vallen. Dus moesten ze op een emmer zitten in de buitenlucht. Het stonk er verschrikkelijk.
Ook betaald 10 procent van de ouders hier maar, de rest dropt hun kind en gaat daarna weg om te werken of iets anders. Ze hoeven hier maar 1 dollar per dag te betalen maar dat kunnen de meeste ouders niet eens. Ook moeten veel mensen hier 15 kilometer naar de stad lopen om te gaan werken.
Ook zijn er hier van die laffe mensen die zelf een mooi huis hebben gebouwd, maar dan een golfplaten hutje naast hun huis zetten en die verhuren voor 500 dollar per maand, zonder gas licht of water.
Lore vertelde ook dat sommige hutjes niet eens een wc hebben. Ze graven daar een gat en doen hun ding, waarna ze het weer dichtmaken. HierHierdoor komen er ratten, maar geen geld = geen eten = ze eten gewoon de ratten op. Maar ze eten ook gerust honden en katten.
Het is hier best wel een corrupte boel. Gelukkig zijn er mensen zoals Lore die daar iets aan proberen te doen!
Zaterdag!
Vandaag was echt een super leuke dag! We werden in de ochtend opgehaald door Carmen en Johann om flamingo’s te gaan bekijken in Walvisbaai. Dat is ongeveer een half uurtje rijden vanaf Swakopmund. Het is een weg met aan de ene kant duinen en aan de andere kant zee, echt heel erg mooi. Het deed me ook denken aan Fuerteventura, met al dat zand. We reden door Walvisbaai heen richting de kust, waar we stopten op een soort boulevard. Daar waren echt enorm veel flamingo’s! Het water stond heel laag waardoor ze daar aan het chillen waren. Wij snel foto’s maken, voordat ze wegvlogen. Aan de kant van de stoep lagen ook allemaal veertjes van de flamingo’s, witte met een roze punt. Daar heb ik er een paar van mee gejat haha.
Die flamingo's zijn echt hilarisch. Ze staan als een stel huisvrouwen in de fitness the joggen op de plek in het water. Of ze staan op 1 been te chillen in het zonnetje.
Daarna zijn we een stukje doorgereden waar nog meer flamingo’s stonden, maar nu ook een kleiner soort die helemaal roze waren, zo schattig! Baie mooi!
We reden door langs een zoutmijn, waar allemaal verschillende poelen met gekleurd water en zout lagen. Het leken net kristallen, zo schitterden ze in de zon.
Na ongeveer 300 foto’s gemaakt te hebben, zijn we bij de haven iets gaan eten. Super gezellige plek, je kan daar ook op een catamaran varen en andere excursies maken. Ook was er een leuk souvenirwinkeltje waar we wat dingetjes gekocht hebben.
Hierna zijn we naar het huis van een vriendin van Carmen geweest, die tussen Swakopmund en Walvisbaai woont. Er staan daar aan de kust allemaal enorm mooie huizen, en deze deed voldeed daar ook aan! Wooooow wat een prachtig huis! Super strak design, de vloer was van bamboe, ze hadden een tafel van 4 meter met 12 stoelen eraan voor een gigantische dinnerparty, 2 keukens, 3 kamers met een gastenverblijf erbij (slaapkamer, keuken, badkamer), in elke kamer stond een mega groot ligbad en een douche, overal waren grote ramen zodat je een prachtig uitzicht had, een zwembad en je achtertuin is het strand en de zee. Wat een droomhuis!
Hier hebben we even wat gedronken en daarna zijn we de duinen op geweest, waar we een ongelofelijk uitzicht hadden (zie foto’s!).
Morgen hebben we lekker niks, dus we weten nog niet wat we gaan doen. Er is in ieder geval genoeg te doen hier, excursies, dagje strand, er is nog een zwembad waar we heen kunnen..
Nou, mijn dagen zijn sowieso niet saai!
Meer is er niet meer te vertellen! Zal ik een klein geheimpje verklappen? Het heeft iets te maken met paasvakantie en Kaapstad.. Meer de volgende keer!
Kusjes Maaike
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
