Week 3
Blijf op de hoogte en volg Maaike
29 Februari 2016 | Namibië, Swakopmund
Het is schrikkeldag vandaag! Een extra dag eens in de 4 jaar. En weer tijd voor mijn derde blogje. Ik zit nu op het podium in de ‘theaterzaal’, waar de leerlingen speaking contests houden en waar onze groepen uiteindelijk moeten optreden tijdens de ‘Stay Awake’. Ik begin weer bij het begin!
Maandag
Vandaag was de dag waarop ik begon met mijn eerste les op de Namib High School. Ik kreeg 45 minuten de tijd, waarvan 10 minuten eraf voor het omkleden. Maar ze waren enorm traag dus had ik uiteindelijk niet veel tijd meer over. Mijn thema voor de les was Old School Hiphop. Ze kregen van mij 4 bewegingen aangeleerd en aan het einde van de les een choreografie. Elke les geef ik ze weer nieuwe moves uit de Old School Hiphop waar ze dan uiteindelijk een eigen stukje dans moeten maken. Op de Stay Awake zullen ze dit allemaal laten zien.
De les ging super goed, de leerlingen waren mega enthousiast. Ook viel het me op dat de meeste leerlingen al zo veel ritme gevoel hadden; waar sommige Nederlandse stijve harkjes er een paar weken over doen om een ‘groove’ te voelen hadden deze leerlingen dit meteen te pakken. Super gaaf! De les was zo voorbij, maar ik zou ze deze week nog 2 keer hebben.
De rest van de dag verliep as usual, boodschappen doen, telefoon kaart opwaarderen (ja hier gaat dat niet zo makkelijk), naar de contemporary les van Danee en daarna nog zelf balletten.
Over telefoons en internet gesproken, ik zal is uitleggen hoe dat werk. Zet je schrap.
Hier zijn internet voor je telefoon en internet voor je laptop 2 verschillende dingen. Voor je laptop koop je een stick, het lijkt op een grote USB stick. Die plug je in je computer. Dan ben je er nog niet, nee hoor. Dan koop je bij de MTC Store (een telefoon/internet zaak, de enige provider in heel Namibië) data. Bijvoorbeeld 3 gig voor 350 Namibische Dollar (ongeveer 20 euro). Dan ga je naar de internet pagina van je USB stick en kun je daar uit een aantal opties kiezen. Overal zijn codes voor. Bijvoorbeeld *132# is voor het kiezen van bundels, andere codes voor het bekijken van je saldo enzovoort. Dan ga je dus met het geld wat je hebt gekocht een bundel kopen (zoiets als een prepaid abonnement). Daarvoor vul je een code in. Als je dit allemaal goed hebt gedaan dan staat de 3 gig daadwerkelijk op je laptop en kun je gaan internetten.
Snap je het nog? Het duurde me 2 weken voordat ik snapte hoe het werkte. En nu nog laat ik het lekker door een werknemer van MTC fixen!
Nu de telefoon. Bij de MTC winkel staat een grote machine waar je vouchers kan kopen. Je kan kiezen voor verschillende bedragen. Je kiest een bedrag en krijgt een voucher. Dan staat er een nummer op dat voucher en dat nummer stuur je in een smsje naar een bepaald nummer (bijvoorbeeld weer die *132#). Dan staat het geld op je telefoon.
Maar dan ben je er nog niet!
Je belt naar het volgende nummer: *682#. Je krijgt een overzicht met functies. Bijvoorbeeld Data kopen. Daar druk je dan op en kan je kiezen welke data bundel je wilt. Bijvoorbeeld 700MB. Als je dat allemaal hebt gedaan kun je internet op je telefoon gebruiken, bellen, smsen.
Echt verschrikkelijk ingewikkeld. En dan gaat je internet ook nog super snel op dus elke week moeten we nieuwe halen -_-“. Dan mis ik toch wel m’n goedkope abonnementje in Nederland! Maar de mensen gebruiken hun telefoons ook niet zo intensief als wij doen.
Ook hebben we nu fietsen gekregen dus kunnen we lekker op de fiets overal naartoe. We moeten we opletten want ze rijden hier echt als halve garen, dus soms rijden we maar op de stoep.
Dinsdag
Vandaag was het de beurt aan Danee om les te geven aan haar Grade 10’s. Ook echt een mega enthousiaste groep! Super leuk om naar te kijken. Zelfs de jongens deden actief mee en konden echt goed dansen! Onze docent vertelde dat ze de leerlingen wel een keer een demonstratie Afrikaanse dans zou laten geven.
Woensdag
Vandaag weer allebei een dansles gegeven. Direct daarna was de finale van de Speaking Contest. De hele school zat in de theaterzaal en er zaten 10 leerlingen op het podium. Er waren 2 leeftijdscategorieën waarbij twee keer een 1e plaats gewonnen kon worden, twee keer een 2e plek en twee keer een 3e plek. De eerste begon en ik was al direct verbaasd over haar sprekersstem. Ze was ongeveer 14 jaar en sprak zo duidelijk en netjes! Wij zaten achteraan en konden haar makkelijk verstaan. Ze mochten zelf een onderwerp kiezen en moesten daarover een speech houden tussen de 2 en 5 minuten. Als je je niet aan de tijd hield kreeg je strafpunten. De jongen die daarna blies heel de zaal weg. Zijn onderwerp was pesten en hij kreeg de hele zaal aan het juichen! Stel je een preacher voor bij een gospel kerk en telkens als die man iets zegt gaat de hele zaal plat met ‘halleluja!’. Nou dit was precies hetzelfde. Hij was ook degene die de eerste prijs won van de jongste leerlingen. Elke leerling kreeg een oorverdovend applaus en gejoel nadat ze klaar waren. Het voelde echt heel Amerikaans aan, de sfeer. In Nederland zou iedereen elkaar raar aankijken als je ook maar 1 kick geeft. Gewoon een beschaafd applausje. Maar hoe ze het hier doen vind ik wel super vet! Je krijgt er echt een samenhorigheidsgevoel bij en iedereen krijgt respect voor elkaar.
’s Avonds ben ik begonnen met de choreografie voor de voorstelling met mijn oudste hiphop groep. Het thema is Tick Tock en ik ga een dans doen over een klok, de inhoud van de klok, de geometrische vormen enzo. Maar dan wel in een stoere vorm gegoten met veel isolaties en strakke bewegingen.
Donderdag
Vandaag hadden de leerlingen een sportdag, en we moesten er al om 7u in de ochtend zijn, pfff zo vroeg. Het was naast ‘the Dome’, een enorm sportcomplex met een groot veld buiten waar wij dan zaten. Wij werden ingezet bij het team van de Sharks. Je hebt op school 3 teams, zoals ik al een keer had gezegd, de Cheetahs, de Sharks en de Eagles. Elk team had de tribune helemaal versierd met de kleur van hun dier. Er waren verschillende onderdelen; hardlopen (100, 200, 400 en 800 meter), speerwerpen, hoogspringen en verspringen. Danee en ik werden als ‘timewatchers’ ingezet bij het hardlopen. Danee moest bijvoorbeeld de nummer 6 die over de lijn heen kwam tegenhouden en de tijd daarvan opschrijven en ik hetzelfde bij nummer 7. Wat me direct opviel is dat de meeste kinderen op blote voeten renden. De baan zag er heel hard en vol steentjes uit. Maar ze konden echt belachelijk hard rennen zonder schoenen. Sowieso vond ik dat heel veel leerlingen super hard konden rennen. En elke keer dat ze dichterbij de finish kwamen ging de tribune helemaal uit zijn dak. De teamspirit zat er goed in.
Het was bewolkt die dag en best een beetje koud. Maar had me toch maar ingesmeerd want ik weet hoe erg ik kan verbranden. (houd dat in gedachten)
Een beetje aan het eind van de ochtend kwam er een docent naar ons toe en vertelde dat ze nog iemand nodig had bij de relay race (estafette). De docenten zouden dit op het einde van de dag gaan doen. Het leek me wel leuk dus ik bood me aan. Op de middelbare school was ik altijd super goed in korte afstanden rennen dus ik dacht dat we misschien wel een kans hadden haha. Ik had een lange spijkerbroek aan en heb toen nog snel een kort broekje aangedaan. Ook had ik slippers aan, dus was het voor mij ook op blote voeten rennen!
Het duurde nog erg lang voordat iedereen klaar was met alle onderdelen. Rond half 3 was het dan de beurt aan ons, de docenten! Ik moest als nummer 1 beginnen met de estafette stok. Veel tijd om zenuwachtig te zijn had ik niet want we stonden nog maar net klaar en er werd al afgeteld! Wow het rende best wel lekker op blote voeten! De baan was een beetje rubberachtig en veerde mee. Nu snapte ik waarom iedereen op blote voeten rende. Voor mij renden 2 grote, brede mannen die ik natuurlijk nooit kon inhalen. Na 100 meter kwam ik mijn teamgenoot tegen en gooide haar bekant die stok. Ik liep via het middenveld weer terug om te kijken waar we ongeveer waren. We werden uiteindelijk derde.
De sportdag was ten einde en wij fietsten naar huis. Ik had nog steeds die korte broek aan. Thuis aangekomen zag ik de ravage die de zon had aangericht door mijn benen niet in te smeren. Oh mijn god ze waren zooooo verbrand!! Ik leek wel een raketijsje. Stomme witte huid dacht ik. Had ik je nu maar ingesmeerd!
Danee had zich helemaal niet ingesmeerd en zag ook dat ze flink verbrand was. Zo erg zelfs dat ze zaterdag naar de dokter moest omdat ze helemaal duizelig was en de plekken op haar hoofd waren opgezwollen. Ze kreeg antibiotica, zalf en pijnstillers mee. Hopelijk gaat het snel weg.
Vrijdag
Ik, het eigenwijze ei, kon niet slapen van de pijn aan mijn benen. Vrijdag zijn we dus maar een hoed gaan kopen. Ik heb nog nooit een hoed gekocht haha, want ik heb niet zo’n hoeden hoofd. Maar uiteindelijk kwamen we in een super schattig winkeltje en hebben we daar allebei een hoed gekocht. Ik heb een grote grijze hoed die een beetje rond loopt. En het staat me ook nog!
Zaterdag
’s ochtends werden we om 10 uur opgehaald want we zouden met Carmen naar een evenement voor kinderen gaan in een Township. Uiteindelijk hebben we Danee bij de dokter afgezet en zijn Carmen en ik daarheen gereden.
Hier had ik me dus echt nooit op kunnen voorbereiden. Carmen vertelde over de verschillende wijken en ik was nog een beetje aan het dromen. Tot we de eerste ‘zwarte’ wijk inreden. Carmen vertelde dat dit nog de goede buurt was met de mooie huizen. Dat klopte wel een beetje. Maar al na een paar honderd meter zag ik een ware ghetto. Mensen liepen over straat, overal zwerfhonden en op elke stoep hadden mensen een marktkraam (een kleed met zooi) uitgestald. Ook zag je huizen die bestonden uit simpelweg een betonnen muur zonder deuren en verf.
Maar dat was nog niet het ergste. We reden de wijk uit en kwamen in een andere wijk, de echte Township. Wow ik heb nog nooit zoiets gezien, overal waar je keek stonden golfplaten hutjes van 2 vierkante meter. Zelf in elkaar gezet. Van sommige hutjes waren winkeltjes gemaakt, maar het zag er echt niet uit. Je zag echt pure armoede daar. Ook liepen er heel veel zwerfhonden rond waarvan de vacht helemaal vies was, en ze hadden overal wonden en gezwellen. Ook vertelde Carmen dat ze verderop huizen hadden gebouwd voor de mensen uit de Townships, maar dat niemand erin ging wonen. Ik zag de huizen inderdaad staan, mooie huizen met allemaal andere kleuren. Maar niemand die er in woonde. Echt heel raar.
We reden maar en reden maar en konden het niet vinden. Ik had de taart vast die Carmen had gebakken. Ze zei: als we het nu niet vinden gaan we terug naar huis. Ik vond het een nare sfeer. Ze vertelde ook dat als je hier als blanke doorheen zou lopen, dat heel erg dom zou zijn en je voor problemen zou zorgen. Uiteindelijk zagen we een open hutje met ballonnen aan de buitenkant en heel veel kinderen, we hadden het gevonden.
Er was daar een ‘grootmoeder’ die op alle kinderen lette en de dag een beetje op orde liet gaan. Deze dag was georganiseerd voor de kinderen. Ook was er een meisje bij van ongeveer 9 jaar die balletlessen volgde bij Carmen. Deze lessen waren natuurlijk onbetaalbaar voor haar moeder en daarom werden deze gesponsord door een vrouw uit Duitsland, die er ook bij was. Dit deed ze al 3 jaar voor het meisje, Desiree. Desiree is ook echt getalenteerd en kan een hele goede danseres worden als ze wilt. Ze had ook een dans gemaakt voor Carmen en daarmee ging ze optreden. Ook had de Duitse vrouw 2 paarden ingehuurd waarop de kinderen konden rijden. Er werd geschminkt en er werden snoepjes uitgedeeld. Maar er zat ook een andere kant aan de dag. Er was een reggae band die ook ging optreden. Maar veel van die ‘rastafari’s’ waren dezelfde mannen die in de stad toeristen lastig vielen met koopwaar. Ook kwamen de personen die hadden ingebroken bij Carmen thuis uit deze townships. Wat ook heel raar was, is dat de mensen daar niks hebben, hun kleding en haar is vies, maar ze hebben wel allemaal een dure, fancy telefoon, laptop en tablet. Terwijl de meesten niet eens werk hebben. Dus gewoon allemaal gejat (ja, dat denk ik dan..)
Ik vond de sfeer maar niks en was blij dat we weer terug konden. Ik vond het ook echt een heftig idee dat veel leerlingen van de Namib High uit deze townships komen en hier echt in zo’n hutje woonden. En dat deze wijk niet eens zo ver weg van de stad is.
We haalden Danee op en hebben de rest van de dag lekker series en films gekeken.
Zondag
Gisteren hebben we weer gerelaxed met een serie, film en boekje erbij. ’s Avonds zijn we naar een restaurant op de pier geweest; Jenny 1905. Dit was een super chique visrestaurant en we hadden geluk dat er nog een plekje vrij was. Ik had als voorgerecht broccoli soep (suuuuper lekker) en als hoofdgerecht Grilled Sole (1 of andere witvis) met boontjes en aardappeltjes. Echt een hele leuke plek met een super mooi uitzicht! En niet eens heel duur, zoals alles hier haha.
Vandaag
Nu zijn we weer op de Namib High en is Danee aan het lesgeven. Omdat het schrikkeldag is, hebben alle docenten een schooluniform aan en alle leerlingen hun eigen kleding, super grappig. En vanavond weer balletten!
Volgende week weer een nieuwe blog! Ik mis jullie! Xxxxxxxxx
Maandag
Vandaag was de dag waarop ik begon met mijn eerste les op de Namib High School. Ik kreeg 45 minuten de tijd, waarvan 10 minuten eraf voor het omkleden. Maar ze waren enorm traag dus had ik uiteindelijk niet veel tijd meer over. Mijn thema voor de les was Old School Hiphop. Ze kregen van mij 4 bewegingen aangeleerd en aan het einde van de les een choreografie. Elke les geef ik ze weer nieuwe moves uit de Old School Hiphop waar ze dan uiteindelijk een eigen stukje dans moeten maken. Op de Stay Awake zullen ze dit allemaal laten zien.
De les ging super goed, de leerlingen waren mega enthousiast. Ook viel het me op dat de meeste leerlingen al zo veel ritme gevoel hadden; waar sommige Nederlandse stijve harkjes er een paar weken over doen om een ‘groove’ te voelen hadden deze leerlingen dit meteen te pakken. Super gaaf! De les was zo voorbij, maar ik zou ze deze week nog 2 keer hebben.
De rest van de dag verliep as usual, boodschappen doen, telefoon kaart opwaarderen (ja hier gaat dat niet zo makkelijk), naar de contemporary les van Danee en daarna nog zelf balletten.
Over telefoons en internet gesproken, ik zal is uitleggen hoe dat werk. Zet je schrap.
Hier zijn internet voor je telefoon en internet voor je laptop 2 verschillende dingen. Voor je laptop koop je een stick, het lijkt op een grote USB stick. Die plug je in je computer. Dan ben je er nog niet, nee hoor. Dan koop je bij de MTC Store (een telefoon/internet zaak, de enige provider in heel Namibië) data. Bijvoorbeeld 3 gig voor 350 Namibische Dollar (ongeveer 20 euro). Dan ga je naar de internet pagina van je USB stick en kun je daar uit een aantal opties kiezen. Overal zijn codes voor. Bijvoorbeeld *132# is voor het kiezen van bundels, andere codes voor het bekijken van je saldo enzovoort. Dan ga je dus met het geld wat je hebt gekocht een bundel kopen (zoiets als een prepaid abonnement). Daarvoor vul je een code in. Als je dit allemaal goed hebt gedaan dan staat de 3 gig daadwerkelijk op je laptop en kun je gaan internetten.
Snap je het nog? Het duurde me 2 weken voordat ik snapte hoe het werkte. En nu nog laat ik het lekker door een werknemer van MTC fixen!
Nu de telefoon. Bij de MTC winkel staat een grote machine waar je vouchers kan kopen. Je kan kiezen voor verschillende bedragen. Je kiest een bedrag en krijgt een voucher. Dan staat er een nummer op dat voucher en dat nummer stuur je in een smsje naar een bepaald nummer (bijvoorbeeld weer die *132#). Dan staat het geld op je telefoon.
Maar dan ben je er nog niet!
Je belt naar het volgende nummer: *682#. Je krijgt een overzicht met functies. Bijvoorbeeld Data kopen. Daar druk je dan op en kan je kiezen welke data bundel je wilt. Bijvoorbeeld 700MB. Als je dat allemaal hebt gedaan kun je internet op je telefoon gebruiken, bellen, smsen.
Echt verschrikkelijk ingewikkeld. En dan gaat je internet ook nog super snel op dus elke week moeten we nieuwe halen -_-“. Dan mis ik toch wel m’n goedkope abonnementje in Nederland! Maar de mensen gebruiken hun telefoons ook niet zo intensief als wij doen.
Ook hebben we nu fietsen gekregen dus kunnen we lekker op de fiets overal naartoe. We moeten we opletten want ze rijden hier echt als halve garen, dus soms rijden we maar op de stoep.
Dinsdag
Vandaag was het de beurt aan Danee om les te geven aan haar Grade 10’s. Ook echt een mega enthousiaste groep! Super leuk om naar te kijken. Zelfs de jongens deden actief mee en konden echt goed dansen! Onze docent vertelde dat ze de leerlingen wel een keer een demonstratie Afrikaanse dans zou laten geven.
Woensdag
Vandaag weer allebei een dansles gegeven. Direct daarna was de finale van de Speaking Contest. De hele school zat in de theaterzaal en er zaten 10 leerlingen op het podium. Er waren 2 leeftijdscategorieën waarbij twee keer een 1e plaats gewonnen kon worden, twee keer een 2e plek en twee keer een 3e plek. De eerste begon en ik was al direct verbaasd over haar sprekersstem. Ze was ongeveer 14 jaar en sprak zo duidelijk en netjes! Wij zaten achteraan en konden haar makkelijk verstaan. Ze mochten zelf een onderwerp kiezen en moesten daarover een speech houden tussen de 2 en 5 minuten. Als je je niet aan de tijd hield kreeg je strafpunten. De jongen die daarna blies heel de zaal weg. Zijn onderwerp was pesten en hij kreeg de hele zaal aan het juichen! Stel je een preacher voor bij een gospel kerk en telkens als die man iets zegt gaat de hele zaal plat met ‘halleluja!’. Nou dit was precies hetzelfde. Hij was ook degene die de eerste prijs won van de jongste leerlingen. Elke leerling kreeg een oorverdovend applaus en gejoel nadat ze klaar waren. Het voelde echt heel Amerikaans aan, de sfeer. In Nederland zou iedereen elkaar raar aankijken als je ook maar 1 kick geeft. Gewoon een beschaafd applausje. Maar hoe ze het hier doen vind ik wel super vet! Je krijgt er echt een samenhorigheidsgevoel bij en iedereen krijgt respect voor elkaar.
’s Avonds ben ik begonnen met de choreografie voor de voorstelling met mijn oudste hiphop groep. Het thema is Tick Tock en ik ga een dans doen over een klok, de inhoud van de klok, de geometrische vormen enzo. Maar dan wel in een stoere vorm gegoten met veel isolaties en strakke bewegingen.
Donderdag
Vandaag hadden de leerlingen een sportdag, en we moesten er al om 7u in de ochtend zijn, pfff zo vroeg. Het was naast ‘the Dome’, een enorm sportcomplex met een groot veld buiten waar wij dan zaten. Wij werden ingezet bij het team van de Sharks. Je hebt op school 3 teams, zoals ik al een keer had gezegd, de Cheetahs, de Sharks en de Eagles. Elk team had de tribune helemaal versierd met de kleur van hun dier. Er waren verschillende onderdelen; hardlopen (100, 200, 400 en 800 meter), speerwerpen, hoogspringen en verspringen. Danee en ik werden als ‘timewatchers’ ingezet bij het hardlopen. Danee moest bijvoorbeeld de nummer 6 die over de lijn heen kwam tegenhouden en de tijd daarvan opschrijven en ik hetzelfde bij nummer 7. Wat me direct opviel is dat de meeste kinderen op blote voeten renden. De baan zag er heel hard en vol steentjes uit. Maar ze konden echt belachelijk hard rennen zonder schoenen. Sowieso vond ik dat heel veel leerlingen super hard konden rennen. En elke keer dat ze dichterbij de finish kwamen ging de tribune helemaal uit zijn dak. De teamspirit zat er goed in.
Het was bewolkt die dag en best een beetje koud. Maar had me toch maar ingesmeerd want ik weet hoe erg ik kan verbranden. (houd dat in gedachten)
Een beetje aan het eind van de ochtend kwam er een docent naar ons toe en vertelde dat ze nog iemand nodig had bij de relay race (estafette). De docenten zouden dit op het einde van de dag gaan doen. Het leek me wel leuk dus ik bood me aan. Op de middelbare school was ik altijd super goed in korte afstanden rennen dus ik dacht dat we misschien wel een kans hadden haha. Ik had een lange spijkerbroek aan en heb toen nog snel een kort broekje aangedaan. Ook had ik slippers aan, dus was het voor mij ook op blote voeten rennen!
Het duurde nog erg lang voordat iedereen klaar was met alle onderdelen. Rond half 3 was het dan de beurt aan ons, de docenten! Ik moest als nummer 1 beginnen met de estafette stok. Veel tijd om zenuwachtig te zijn had ik niet want we stonden nog maar net klaar en er werd al afgeteld! Wow het rende best wel lekker op blote voeten! De baan was een beetje rubberachtig en veerde mee. Nu snapte ik waarom iedereen op blote voeten rende. Voor mij renden 2 grote, brede mannen die ik natuurlijk nooit kon inhalen. Na 100 meter kwam ik mijn teamgenoot tegen en gooide haar bekant die stok. Ik liep via het middenveld weer terug om te kijken waar we ongeveer waren. We werden uiteindelijk derde.
De sportdag was ten einde en wij fietsten naar huis. Ik had nog steeds die korte broek aan. Thuis aangekomen zag ik de ravage die de zon had aangericht door mijn benen niet in te smeren. Oh mijn god ze waren zooooo verbrand!! Ik leek wel een raketijsje. Stomme witte huid dacht ik. Had ik je nu maar ingesmeerd!
Danee had zich helemaal niet ingesmeerd en zag ook dat ze flink verbrand was. Zo erg zelfs dat ze zaterdag naar de dokter moest omdat ze helemaal duizelig was en de plekken op haar hoofd waren opgezwollen. Ze kreeg antibiotica, zalf en pijnstillers mee. Hopelijk gaat het snel weg.
Vrijdag
Ik, het eigenwijze ei, kon niet slapen van de pijn aan mijn benen. Vrijdag zijn we dus maar een hoed gaan kopen. Ik heb nog nooit een hoed gekocht haha, want ik heb niet zo’n hoeden hoofd. Maar uiteindelijk kwamen we in een super schattig winkeltje en hebben we daar allebei een hoed gekocht. Ik heb een grote grijze hoed die een beetje rond loopt. En het staat me ook nog!
Zaterdag
’s ochtends werden we om 10 uur opgehaald want we zouden met Carmen naar een evenement voor kinderen gaan in een Township. Uiteindelijk hebben we Danee bij de dokter afgezet en zijn Carmen en ik daarheen gereden.
Hier had ik me dus echt nooit op kunnen voorbereiden. Carmen vertelde over de verschillende wijken en ik was nog een beetje aan het dromen. Tot we de eerste ‘zwarte’ wijk inreden. Carmen vertelde dat dit nog de goede buurt was met de mooie huizen. Dat klopte wel een beetje. Maar al na een paar honderd meter zag ik een ware ghetto. Mensen liepen over straat, overal zwerfhonden en op elke stoep hadden mensen een marktkraam (een kleed met zooi) uitgestald. Ook zag je huizen die bestonden uit simpelweg een betonnen muur zonder deuren en verf.
Maar dat was nog niet het ergste. We reden de wijk uit en kwamen in een andere wijk, de echte Township. Wow ik heb nog nooit zoiets gezien, overal waar je keek stonden golfplaten hutjes van 2 vierkante meter. Zelf in elkaar gezet. Van sommige hutjes waren winkeltjes gemaakt, maar het zag er echt niet uit. Je zag echt pure armoede daar. Ook liepen er heel veel zwerfhonden rond waarvan de vacht helemaal vies was, en ze hadden overal wonden en gezwellen. Ook vertelde Carmen dat ze verderop huizen hadden gebouwd voor de mensen uit de Townships, maar dat niemand erin ging wonen. Ik zag de huizen inderdaad staan, mooie huizen met allemaal andere kleuren. Maar niemand die er in woonde. Echt heel raar.
We reden maar en reden maar en konden het niet vinden. Ik had de taart vast die Carmen had gebakken. Ze zei: als we het nu niet vinden gaan we terug naar huis. Ik vond het een nare sfeer. Ze vertelde ook dat als je hier als blanke doorheen zou lopen, dat heel erg dom zou zijn en je voor problemen zou zorgen. Uiteindelijk zagen we een open hutje met ballonnen aan de buitenkant en heel veel kinderen, we hadden het gevonden.
Er was daar een ‘grootmoeder’ die op alle kinderen lette en de dag een beetje op orde liet gaan. Deze dag was georganiseerd voor de kinderen. Ook was er een meisje bij van ongeveer 9 jaar die balletlessen volgde bij Carmen. Deze lessen waren natuurlijk onbetaalbaar voor haar moeder en daarom werden deze gesponsord door een vrouw uit Duitsland, die er ook bij was. Dit deed ze al 3 jaar voor het meisje, Desiree. Desiree is ook echt getalenteerd en kan een hele goede danseres worden als ze wilt. Ze had ook een dans gemaakt voor Carmen en daarmee ging ze optreden. Ook had de Duitse vrouw 2 paarden ingehuurd waarop de kinderen konden rijden. Er werd geschminkt en er werden snoepjes uitgedeeld. Maar er zat ook een andere kant aan de dag. Er was een reggae band die ook ging optreden. Maar veel van die ‘rastafari’s’ waren dezelfde mannen die in de stad toeristen lastig vielen met koopwaar. Ook kwamen de personen die hadden ingebroken bij Carmen thuis uit deze townships. Wat ook heel raar was, is dat de mensen daar niks hebben, hun kleding en haar is vies, maar ze hebben wel allemaal een dure, fancy telefoon, laptop en tablet. Terwijl de meesten niet eens werk hebben. Dus gewoon allemaal gejat (ja, dat denk ik dan..)
Ik vond de sfeer maar niks en was blij dat we weer terug konden. Ik vond het ook echt een heftig idee dat veel leerlingen van de Namib High uit deze townships komen en hier echt in zo’n hutje woonden. En dat deze wijk niet eens zo ver weg van de stad is.
We haalden Danee op en hebben de rest van de dag lekker series en films gekeken.
Zondag
Gisteren hebben we weer gerelaxed met een serie, film en boekje erbij. ’s Avonds zijn we naar een restaurant op de pier geweest; Jenny 1905. Dit was een super chique visrestaurant en we hadden geluk dat er nog een plekje vrij was. Ik had als voorgerecht broccoli soep (suuuuper lekker) en als hoofdgerecht Grilled Sole (1 of andere witvis) met boontjes en aardappeltjes. Echt een hele leuke plek met een super mooi uitzicht! En niet eens heel duur, zoals alles hier haha.
Vandaag
Nu zijn we weer op de Namib High en is Danee aan het lesgeven. Omdat het schrikkeldag is, hebben alle docenten een schooluniform aan en alle leerlingen hun eigen kleding, super grappig. En vanavond weer balletten!
Volgende week weer een nieuwe blog! Ik mis jullie! Xxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
