Eerste week

Het is Valentijnsdag en ik ga mijn eerste blog ooit schrijven. Geen idee of ik een goeie schrijver ben, of een grappige, of een enorm saaie. Ik was vroeger wel goed in opstellen schrijven dus laat ik mijn schrijverskunsten weer naar boven halen.


Na maanden voorbereiding was het dan zover, maandag 8 februari ging ik samen met Danee naar Namibië. Ik was de hele week al zenuwachtig en zaterdag op een indo familie feest kreeg ik niet eens een bord met overheerlijke rijst, garnalen, rendang, sajur lodeh en kip naar binnen. Maar misschien lag het ook wel aan alle familieleden die 50 keer hetzelfde vroegen. Ja, wat ga ik daar eigenlijk doen? Ik ga in Swakopmund 3 verschillende dingen doen:

- mijn afstudeerproject: we gaan naar verschillende basisscholen om te zien of er daar iets gedaan wordt aan dans, we willen het sociaal-emotionele, cognitieve en motorische groeiproces van de kinderen versterken door middel van dansspelletjes. Dat betekent dat we dansspelletjes gaan ontwikkelen die de leerkrachten tussen het lesgeven door kunnen doen om zo bijvoorbeeld de concentratie terug te halen of het samenwerkingsvermogen te verbeteren. We gaan dus ook de leerkrachten scholing geven in het geven van dansopdrachten en dansspellen.
- Als tweede gaan we theorie en praktijk lessen geven in dans op de Namib High School, een middelbare school in de stad. We werken met hun naar een voorstelling toe.
- Ook ga ik hier mijn choreografie maken met leerlingen van de dansschool Dance Factory Swakopmund en deze uitvoeren.

Daarnaast ga ik lessen de lessen jazz en hiphop overnemen en werken we toe naar de grote eindvoorstelling van de dansschool Dance Factory Swakopmund.

Zondag was een vrij rustige dag, Richard en ik hebben lekker genikst en van de tijd genoten die we nog samen hadden. En mijn koffer ingepakt.. oh my god die koffer is zo groot en nog moest ik kleren terug leggen en schoenen selecteren! Ik was echt super verbaasd dat mijn koffer 21 kilo woog, en je mocht maximaal 23 kilo meenemen.

Maandag, de volgende dag kwamen mama en papa al om 14.00 uur, kapot zenuwachtig hahaha (sorry mama). Inge en Peter (ouders van Richard) kwamen om half 3 en toen was het tijd om naar Schiphol te rijden. Afscheid genomen van Woei en Noëla en hop die auto in. Zo mega raar om 3 maanden niet in mijn huisje te zijn en ik heb zelf m’n lievelings knuffel thuis gelaten (ik was veel te bang dat die werd afgepakt op de douane, ik zie altijd van die enge verhalen bij Border Security weet je wel, knuffel opensnijden, weggooien aaaah)

Rond 4 uur kwamen we aan op Schiphol en Danee was er al met haar moeder en haar vriend. Chris en Julia waren er ook al en later kwam Eileen ook nog. Van haar kreeg ik een super schattige knuffelbeer genaamd Bounty die ook nog eens lekker rook.
We liepen naar boven om de koffers in te checken en kregen daar al geweldig nieuws, not. Ik had op het nieuws gehoord dat er maandag een super erge storm zou zijn en die bleek dus ook in Londen te zijn. Hierdoor had de vlucht voor ons naar Londen al een uur vertraging en het was bijna zeker dat onze vlucht ook vertraging zou hebben. Daardoor zouden we onze vlucht naar Johannesburg ook missen, aangezien we maar een uur overstap tijd hadden.. Maar als dat zou gebeuren zouden we de vlucht de dag erna kunnen pakken zonder kosten en kregen we een hotelovernachting.
Het was half 6 en tijd om door de douane te gaan. Echt verschrikkelijk. Iedereen knuffelen en als laatste Richard, een enorme jankpartij volgde natuurlijk. Ik haaaaaaaaat afscheid nemen en het idee om hem en mama en papa en m’n broers en schoonzussen en eigenlijk iedereen 3 maanden niet te zien is echt kak. Ik kan er sowieso niet zo goed tegen om mensen te moeten missen. Ik moest bijna worden losgerukt en we liepen richting de douane. Super vaak achterom kijken en zwaaien natuurlijk.

Boven aangekomen moesten we door een bodyscan en waren onze koffers niet goed, dus die werden extra gecheckt. Ik haalde een hele dierentuin uit mijn backpack (pantertje, blackie en bounty) en had een hele zooi aan medicijnen waar je een dodelijke cocktail van kan maken bij me. Maar alles was goed dus we konden vrij snel doorlopen.
Schiphol is zo groot, dus we liepen langs allerlei winkels en een paar uur later liepen we richting de gate. Er stond dat we om 8 uur konden boarden dus de vertraging viel mee; een half uur. Nou niet dus, om 9 uur stonden we er nog. De mensen aan de balie waren super chagrijnig dus vragen of we onze aansluitende vlucht nog konden halen had geen zin. "Nee lukt niet." Oke thanks..
Nou we mochten dan eindelijk het vliegtuig in. Ik ben echt een fucking paniekzaaier (excuse my language), dus toen we opstegen dacht ik dat we zouden neerstorten. Maar om ongeveer 21.10 lokale tijd (Nederland 22.10) kwamen we aan, en de vlucht naar Johannesburg ging om 20.50, kak.

Wij uitstappen, meteen naar de balie voor mensen die hun vlucht hadden gemist, en we kregen vouchers mee voor de bus en voor eten. Er werd een hotel geregeld en we konden zelfs nog aan het diner deelnemen, woehoeee worst. Om 23.00 hadden we de bus naar ons hotel; Renaissance. Superdeluxe hotel, een mega buffet, wifi, een groot bed, een regendouche, super chill. Ik heb daar pasta gegeten en Danee had ook pasta. Daarna lekker gaan slapen in het mega grote bed.

Dinsdag moesten we om 12 uur uitchecken maar ik had mijn wekker perongeluk al om half 8 gezet ipv half 9, omdat mijn telefoon zichzelf niet op lokale tijd had gezet, oeps. Lekker gedouched maar wel de stink kleren van de dag ervoor aan en naar het ontbijt. Ze hadden er van alles, English breakfast, zoals worst, scrambled egg, toast, bonen maar ook broodjes met jam, croissants en yoghurt. Rond half 1 uitgecheckt en met de bus naar het vliegveld. Daar aangekomen kregen we een app van Carmen met de vraag of we onze vlucht konden wijzingen van Windhoek naar Walvisbaai. Dat scheelde namelijk een busrit van maar liefst 4 uur door de woestijn.. En omdat we die bus sowieso zouden missen was Britisch Airways het eigenlijk verplicht om dat te regelen. Dus wij naar de balie, waar een vriendelijke meneer eerst moeilijk deed maar het uiteindelijk lukte om onze vlucht te wijzingen, yes.

Om 18.00 vlogen we met South African Airways naar Johannesburg, een vlucht van 10 uur. We zaten met zijn tweeën naast elkaar bij het raam. De stoelen waren wel redelijk ruim en er zat een tv scherm in de hoofdsteun voor ons, met super veel keus aan films en series! Het leukste vond ik om de vlucht bij te houden, waar we allemaal overheen vlogen enzo. We kregen in het vliegtuig een dekentje en een kussen, een toilettasje met een tandenborstel e.d. erin en we kregen al vrij snel avondeten. Ik had pasta met een salade en een chocolade taartje achtig iets. Niet opgegeten want wist niet of er noten in zaten en het zag er raar uit. Toen een film gekeken maar verstond de helft niet door het lawaai van het vliegtuig. Al vrij snel viel ik in slaap maar werd ook al vrij snel weer wakker door kramp in mijn benen, een slapende arm en pijnlijke knieën van de rare houding waarin ik lag. Toen had ik de perfecte slaaphouding gevonden, namelijk op het uitklap tafeltje voor me. Totdat de man voor me hardhandig zijn stoel naar achteren schoof en ik bijna mijn nek brak. Pffff dan maar weer een film kijken. ’s Nachts werd ik nieuwsgierig of ik misschien iets kon zien door het raampje. Ik deed het schuif luikje open en ik schrok me kapot. Daarna verwondering. Ik zag eindeloos veel sterren, heb er nog nooit zo veel gezien! Dat was zo super magisch! We vlogen over de woestijn en daardoor was er geen licht van beneden. Sowieso vond ik dat er maar weinig te zien was beneden, de hele vlucht over Afrika heen.

Woensdag! Ineens rond 3 uur 's nachts werden de lichten weer aangedaan en kregen we ontbijt. In Johannesburg scheelde het 2 uur met Londen, dus we landden om 4 uur, het was 6 uur in Johannesburg. Daar aangekomen gingen we direct naar de transfer balie om ons in te checken voor de vlucht naar Walvisbaai. Die vent achter de balie hadden ze echt uit een gehaktballen fabriek geraapt want toen hij onze bagtags zag snapte hij er niks van. We zeiden dat we onze vlucht hadden gewijzigd, dat zou ook in het systeem moeten staan want dat hadden we nog geregeld in Londen. Nog steeds snapte hij er niks van en al kauwgom kauwend printte hij de tickets uit. Ik kreeg al een vaag vermoeden dat hij niks met onze koffers had gedaan. In Jo-burg moesten we een klein uurtje wachten tot we konden boarden. Met een busje werden we naar het vliegtuigje gebracht, het was echt een inimini vliegtuigje! Met 16 man en 1 steward zaten we in het ding. We stegen op en het was ongeveer 2 uur vliegen naar Walvisbaai. Ik de schijtluis dacht dat we weer gingen neerstorten en mijn leven flitste alweer voorbij. Maar we kwamen toch aan op Walvisbaai, een grote zandbak. Overal waar je keek was er woestijn, ik vond het een super mooi gezicht!

We gingen naar de immigration desk en lieten onze paspoorten en visums zien. Wat een fatsige ventjes zeg, 1 gaf mij zijn nummer en de andere ging Danee helemaal ondervragen, waar ze heen ging en of hij haar vriend kon worden, iew. Ook zag ik in mijn ooghoek dat de koffers niet over de lopende band waren aangekomen, mijn voorgevoel bleek dus goed te zijn geweest. De vrouw die ons hielp zei dat onze koffers waarschijnlijk in Windhoek waren en dat ze de volgende dag zouden aankomen. Ook vulde ze een formulier in en daar moesten we dan maar op vertrouwen. De ouders van Carmen kwamen ons ophalen en waren echt super aardig! We reden langs de kust naar Swakopmund, een rit van ongeveer een half uurtje. Ze reden daar links en shit, sommige automobilisten reden echt heel gevaarlijk! Afsnijden, links inhalen, half in het midden over de streep rijden en het maakt niet uit wie er voorrang heeft, je gaat wanneer je kan.

In Swakopmund aangekomen gingen we naar het huis van die ouders en kregen we lunch. We hadden al 3 dagen dezelfde kleren aan en ik voelde me zo vies! We gingen snel het centrum in om iets nieuws te kopen en om geld te wisselen. In de winkel moest ik ongeveer 310 Namibische Dollars afrekenen. Ik dacht wow, ik heb misschien wel 80 euro uitgegeven, maar je moet het bedrag delen door 17 en dan kom je uit op 18 euro, super goedkoop voor wat ik allemaal had gekocht! Daarna reden we naar ons appartement, een backyard flat helemaal voor onszelf. We hebben een woonkamer/keuken, een badkamer en een slaapkamer met 2 bedden. Super fijn! Daar een beetje geslapen en om 18.00 moest ik mijn eerste hiphop les geven. Ik was helemaal moe en had een behoorlijke jetlag, maar door de les kreeg ik weer nieuwe energie. Daarna gingen we naar Carmens huis waar we met haar man Johann gingen barbecueën. Ook zijn we nog naar duinen gereden met hun 2 hondjes, Tanu en Piper, waar we de zonsondergang hebben bekeken. Wow zo enorm mooi! Wij waren natuurlijk kapot dus we zijn snel gaan slapen.

Donderdag werden we helemaal fris en fruitig wakker en zijn we het centrum een beetje gaan verkennen. Ook weer wat nieuwe kleding gekocht en gecheckt of onze bagage al ergens was. Nope, nog steeds niks van gehoord. Hier gaat alles op zijn gemakje, iets waar ik echt aan moet wennen. We zijn naar het strand gelopen en hebben hier bij restaurant Tug een cocktail gedronken, met een super uitzicht op zee! Daar hadden we wifi dus snel gefacetimed. Voor de rest lekker relaxed gedaan en die avond hebben we een nieuwe, erg verslavende, serie gekeken; Orange is the new black. Serieus, als je nog op zoek bent naar een nieuwe serie, ga hem kijken! Hij is ook te zien op Netflix, echt enorm leuk en grappig.

Vrijdag zijn we al vroeg naar een winkel van MTC geweest, de enige provider van Namibië hahaha. Daar een simkaart gekocht en een soort stick voor je laptop waarmee je kan internetten. Ik kom er nu wel hardhandig achter dat ik verslaafd ben aan whatsapp en facebook want mijn tegoed was na 2 dagen alweer op, meh.. ’s middags nog naar een winkel geweest waar ik slippers heb gekocht en we hebben nog wat boodschappen gedaan. Je moet je dus geen supermarkt voorstellen zoals in Nederland, want alles is hier raar. Je hebt geen kaas, alleen cheddar. Of iets wat op goudse kaas lijkt maar het ziet eruit als plastic. Alles zit in blik. Je hebt er wel een enorme keus aan vlees. Je kan midden in de supermarkt sushi gaan eten, en je eigen salade met kip opscheppen in een bakje. En de broodjes die we hadden kostten daar 1.49 Namibische Dollar, gedeeld door 17 is 0,08 cent hahaha echt te raar. Je hebt hier ook altijd een pakket met geld in je portemonnee. ’s Avonds zijn we weer naar de Tug geweest en hebben we daar lekker gegeten voor een belachelijk laag bedrag. Ik had als voorgerecht 3 grote garnalen met rijst. Danee had vissoep, met garnalen, mosselen en inktvis erin. Als hoofdgerecht had ik een enorme gegrilde zalmfilet en Danee had pasta met garnalen. We konden het allebei maar net op en hebben maar 20 euro per persoon betaald. Daarnaast hadden we ook nog een grote fles water en had ik een cocktail en Danee mango sap. En het was enorm lekker!

Zaterdag gingen we naar de birthday party van Carmen, waar we lekker in de tuin hebben gezeten en ik gigantisch ben verbrand. Want ik leer lekker nooit van mijn fouten haha. Leuke mensen ontmoet, ze praten daar Engels, Duits en Afrikaans en dan ook nog vaak door elkaar heen. Zo haal ik mijn Engels en Duits ook weer op. Cheesecakeje erbij, pizzaatje erbij, worstje erbij, die mensen are living the good life. Ze hebben daar op de muur ook allemaal leuke uitspraken waaronder deze: Ek is Afrikaans, ons blyf nie calm nie!


Zondag, vandaag eigenlijk vrij weinig gedaan want hier is niks open op zondag. Ff een filmpje gemonteerd en nu schrijf ik deze blog. Ik denk dat we straks weer een serie gaan kijken en we gaan pasta eten. Ohja, en dinsdag komen onze koffers aan, zeggen ze..


Have a nice evening! Drukkie (dat betekent knuffel)!